می رم موهای مامان رو رتگ بگذارم...

خیلی مواظب باش!!!

اگه باشنیدن صداش دلت لرزید…

اگه از بدی هاش فرار نکردی و موندی…

دیگه تمومه…!!!

اون شده همه ی دنیـــــــــــــــــــات

به هوش باش!

وقتی تلفن روی آیفون باشد هر حرف و سخنی را می زنی؟

یادت باشد عالم روی آیفون است

هم صوتی و هم تصویری!

خداوند هم صدای ما را می شنود و هم تصویر ما را می بیند!

«إن الله بعاده خبیر بصیر»

«خداوند نسبت به بندگان خود هم با خبر است و هم بینا!»

اوج پرواز

داشتم عکسهای 80سال پیش اروپا و امریکا رو نگا میکردم درست حال و هوای الان.ماها که تو ایرانیم در واقع هم اینده رو میبینیم از طریق ماهوارها و هم در دوران حال هستیم هم گذشته.داریم یواش یواش پیشرفت میکنیم.داریم به انسان به عنوان اشرف مخلوقات نگاه میکنیم اینکه یه انسان باید همیشه در بهترین امکانات و راحترینشون باشه.

کاش میشد این دوران را جهشی خوند یا اینکه پول داشتیم میرفتیم اون ور اب ی چند صباحی هم اونجا میگذروندیم. دوران دانشجوئی جوری میشه که هر چقدر هم پول داشته باشی انگار ی جورای تو فشار مالی هستی چون مجبوری از شامپو تا ماکارانیت رو خودت بخری حتی روغن و برنج.کلاسامون هنوز درست تشکیل نمیشه.میام از کتابخونه کتاب میگیرم میرم خونه.

خدایانذاربزرگ شما لو...الو...

سلام کسی اونجانیست!؟؟مگه اونجاخونه ی خدانیست؟؟

بس چراکسی جواب نمی ده؟

یهویه صدای مهربون...!

مثل اینکه صدای یه فرشتس...بله باکی کارداری کوچولو..؟

خداهست؟باهاش قرارداشتم قول داده امشب جوابموبده..

بگومن میشنوم..

کودک متعجب پرسید مگه توخدایی؟من باخداکاردارم..

هرچی میخای به من بگوقول میدم به خدابگم..

صدای بغض آلودش گفت یعنی خدامنودوست نداره؟؟؟

فرشته ساکت بودبعدازمکثی نه چندان طولانی:نه خداخیلی دوست داره مگه کسی میتونه تورودوست نداشته باشه؟؟

بلوراشکی درچشمانش حلقه زده بودبافشاربغض شکست وبرروی گونه اش غلطیدوباهمون بغض گفت:اصلاخداباهام حرف نزنه گریه میکنما.

بعدازچندلحظه هیاهوی سکوت..بگوزیبابگوهرآنچه هرآنچه راکه بردل کوچکت سنگینی میکند بگو..

دیگه بغض امانش رابریده بود..بلندبلندگریه کرد وگقت:خداجون خدای مهربون خدای قشنگم..می خواستم بهت بگم توروخدانذار یزرگ شم توروخدا...

چرا؟این مخالف تقدیره..چرادوست نداری بزرگ بشی؟

آخه خدامن توروخیلی دوست دارم قدمامانم ده تادوستت دارم اگه بزرگ شم نکنه مثل بقیه فراموشت کنم؟؟نکنه یادم بره یه روزی بهت زنگ زدم؟نکنه یادم بره هرشب باهات قرار داشتم؟مثل خیلی که بزرگ شدن وحرف منونمیفهمن..مثل بقیه که بزرگ شدن وفکرمیکنن من الکی می گم که باتودوستم..مگه ما باهم دوست نیستیم؟؟پس چراکسی حرفموباور نمیکنه؟

خداچرابزرگاحرفاشون سخت سخته؟مگه اینطوری نمیشه باهات حرف زد...

خداپس ازتمام شدن گریه های کودک گفت:آدم محبوب ترین مخلوق من...چه زود خاطراتش رو به ازای بزرگ شدن فراموش می کنه...

کاش همه مثل تو به جای خواسته های عجیب من روازخودم طلب میکردند...تاتمام دنیا دردستشان بود..کاش همه مثل تومرابخاطر خودم ونه برای خود خاهی شان می خواشتند دنیابرای توکوچک است..بیاتاهمیشه کوچک بمانی وهرگز بززگ نشوی..کودک کنارگوشی تلفن..

درحالی که لبخندبرلب داشت در آغوش خدا به خواب فرو رفت.

دوستانم سرزنشم می کنند
می گویند:رفته را باید فراموش کرد
که باید با زنده ها زندگی کرد
در جوابشان لبخند می زنم،بلند می شوم
از روی میز برایت چای برمی دارم
می آیم کنار تو،نزدیک پنجره می ایستم
روی پنجه بلند می شوم و صورتت را می بوسم
آن ها بهت زده، نگاهم می کنند!

از فقر مینویسم ،با دستهای خالی                              

                           سفره پراست امشب از شامی خیالی.

معتاد زجر بودیم ،باید که می کشیدیم                         

                           خواب غذا می دیدیم از خواب می پریدیم.

دلهای همسایه ها ،برای ما کباب بود                         

                            سارا ولی هنوزم شبها گرسنه خواب بود

با اشک مینویسم ،بابا نان ندارد                               

                          شاید که معجزه شد از اسمان ببارد

دیوارها شعار، مرگ بر فقر دادن                                   

                           صندوقهای خیریه در حد یک نمادن

محکوم به فقر بودیم ، محکوم به فرق و تبعیض               

                         دلخوش به وعدهایی ،از چیزهای ناچیز

از فقر مینویسم، با این که نیست حالی                    

                             این قصه ای حقیقیست ،از دارایی خیالی